اینم از اقا مهد حمیدی اصل

278

1 دی 1389 ساعت 08:52

مگر بازهم من آرزو یی دارم ؟
دیشب باز هم آسمان تماشاگه من بود .
صاف و پر ستاره .
قاصدکی آرام نگاهم را دزدید .
آن را گرفتم ، نگاهش کردم .
دوستی داشتم که می‌گفت اگر آرزویی را آرام به قاصدک بگویی و بعد در باد رهایش کنی حتما برآورده می‌شود!
او به قاصدک‌ها ایمان داشت .
باد با عجله دوید .
انگار باز دنبال کفش‌های قاصدک می‌گشت !
آهای قاصدک سر به هوا ، چشمک کدام ستاره مجذوبت کرد ؟
خواستم این بار برای یک بار هم که شده ، من از قاصدک بپرسم آرزویت چیست ؟
دست و پایش را گم کرد .
آرام گفت دوست دارم دستانم در دست‌های خورشید باشد . می‌دانی چرا ؟
چون دست‌های او در دست خورشید است !
چه آرزوی نابی !
از باد هم پرسیدم . سریع وزید و گفت :
الان فقط می‌خواهم کفش‌های قاصدک را پیدا کنم
از آسمان پرسیدم . گفت :
همیشه او به من نگاه کند
از ستاره پرسیدم . گفت :
همیشه برایش چشمک بزنم . چون فقط ستاره‌ها هستند که از چشمک زدنشان منظوری ندارند
از من پرسیدند.
گفتم :
گفتم ، همیشه ، همیشه

پنجشنبه 2 دی 1389 - 8:38:43 PM